ویترین
ویترین

تعریف استارتاپ و مفهوم استارتاپ در ایران

اگر درحال خواندن این مقاله هستید، حتما با کلمه استارتاپ آشنایی دارید. باتوجه به اینکه روی این موضوع همیشه کمی حساس بودم و بررسی هایی انجام داده ام، متوجه شدم که تعریف دقیقی از این کلمه ارائه نشده و حتی توضیحات موجود هم فاصله نسبتاً زیادی باهم دارند. در حد توان سعی میکنم دقیق ترین تعریف را بنویسم اما حتما این مقاله در فواصل زمانی مشخص کاملتر خواهد شد. چرا که طبق گفته منابع خارجی تعریف این کلمه در حال کامل شدن است و هنوز چهارچوب دقیقی برای آن تعریف نشده.

معنی لغوی این کلمه در لغت نامه تجارت به معنای تجارت یا فعالیت های تجاری هست که تازه شروع شده. استارتاپ معمولا شرکت یا سازمان یا مجموعه جدید و کوچکی است که در مراحل اولیه سازماندهی میباشد و سرمایه اولیه آن معمولا از طرف سرمایه گذار آمده یا در آینده نزدیک تزریق میشود.

سعی میکند مشکلی را حل کند که راه حل واضح و مشخصی برای آن وجود ندارد یا راه حل های موجود جوابگو و کامل نیستند. همچنین موفقیت کار تضمین شده نیست.

موضوع فعالیت استارتاپ ها در هر زمینه ای میتواند باشد. ازجمله حوزه تکنولوژی که همیشه پیشرو بوده و هست. استارتاپ معمولا محصول یا خدماتی را به صورت نوآورانه ارائه میدهد که به اعتقاد صاحبانش آن محصول یا خدمت در بازار وجود ندارد یا در صورت وجود بی کیفیت و ناقص میباشد. پس شروع آن از یک ایده یا راه حل برای یک نیاز و مشکل با نوآوری خاص در یک حوزه خاص شروع میشود.
این کلمه در دنیا و بین افرادی که آن را زمزمه میکنند بعنوان یه باور درآمده و به مفهوم یک راه حل و ایده عالی برای یه مشکل یا نیاز میباشد. نکته ای که در اینجا وجود دارد این است که لزومی ندارد حتما استارتاپ یک مشکل اساسی را حل کند بلکه میتواند در حوزه سرگرمی یا حوزه مشابه باشد و نیازهایی از این قبیل را پاسخ دهد.

 

“استارتاپ یک باور و حالت ذهنی است” این جمله از خانم Adora Cheung مدیرعامل استارتاپ Homejoy یکی از مشهورترین استارتاپ های سال ۲۰۱۳ است.
معمولا از یک ایده و یک راه حل شروع میشود و توسط یک یا چند نفر در قالب یک تیم و با حداقل امکانات راه اندازی میشود و اگر محصول آنها فیزیکی نباشد، معمولا در بستر وب و به صورت سایت یا اپلیکیشن موبایل خدمت خود را ارائه میکند اما نه در همه موارد. میتواند یک محصول فیزیکی باشد که نوآوری خاص خودش را دارد مثل محصولات مربوط به اینترنت اشیا برای نمونه میتوان دستگاه های سنجش میزان آلودگی هوا را مثال زد.

باز هم نکته ای که وجود دارد این است که هر شرکت کوچکی که تازه راه اندازی شده لزوما استارتاپ نیست. هر سایت یا اپلیکیشن موبایل هم لزوما استارتاپ نیست. در واقع اکثریت سایت ها و اپلیکیشن ها تنها یک سایت و اپلیکیشن ساده هستند.

در دنیا، معمولا برای استارتاپ تعریف خاصی نیست که دو سرمایه گذار یا کارآفرین دقیقا بر روی آن باهم هم نظر باشند اما هرسال تعریف آن کاملتر میشود. اکثرا آن را با عمر، رشد، درآمد و پایداری اش تعیین میکنند. با این حال قوانین سخت و محکمی برای تعریفش وجود ندارد.

اقتصاد اکوسیستم جدیدی را به خود دیده است که در آن افراد در فضاهای کاراشتراکی به صورت تیمی همکاری میکنند. تعریف اینها با کارگرانی که لباس کار میپوشند و در کارخانه ها و صنایع کار میکنند یکی نیست.

آیا بقالی کوچکی که پدرم در محله مان راه انداخته استارتاپ حساب میشود؟!

البته که جواب منفی میباشد. یک بقالی یا فروشگاه که با توجه به یک مدل کسب و کاری صد ساله و دست نخورده اداره میشود و هیچ نوآوری در آن ایجاد نشده استارتاپ نیست. بقالی یک مغازه است که مقداری جنس خوراکی در آن قرار میدهند و صاحب آن هرروز باید در بقالی حاضر شود تا بتواند جنس بفروشد و سود کمی که هیچوقت قرار نیست بیشتر شود را به دست بیاورد.
استارتاپ ۱۰ ساله معنی ندارد. آنها باید سریعا رشد کنند و به درآمد برسند چون رقبای آنها به سرعت در حال رشد و توسعه هستند. آنها همیشه درحال تحقیق و مشخص تر کردن هدف و روش انجام کارشان هستند. حتی تا مدتی مدل کسب وکار مشخص ندارند. همچنین یک عدم قطعیت در کار وجود دارد و از موفقیت خودشان مطمعن نیستند.

مدل کسب و کار آنها باید مقیاس پذیر و تکرار پذیر باشد. مقیاس پذیر یعنی اینکه بشود در مراحل بعد با افزایش منابع انسانی و مالی کار را توسعه داد و در مقیاس بزرگتری ادامه داد. تکرار پذیر یعنی اینکه آن مدل کسب و کاری که با هدف درآمد زایی ایجاد شده، بشود بارها تکرار کرد و با هر تکرار درآمد افزایش پیدا کند. یعنی در کلام ساده تر، بتوان محصول یا خدمت ارائه شده را تولید انبوه کرد. پس یک راه شناخت هم این است که کسب وکاری که شرایط گفته شده را نداشته باشد استارتاپ نیست.

اشتراک گذاری

مطالب مرتبط

دیدگاهی بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *